Als klein meisje was ik gevoelig en had ik een grote nieuwsgierig heid naar ‘de onzichtbare dingen’ van het leven. Ik pikte de sfeer in een ruimte moeiteloos op en prikte er direct doorheen wanneer iemand de waarheid verdraaide of verboog. Ik voelde veel behoefte om mijn authentieke gevoelens te uiten, maar wist vaak niet hoe. Ik was een dromer en worstelde met het innemen van mijn ruimte en leven vanuit mijn eigen plek. De wereld om me heen voelde groot,overweldigend en vaak zelfs ongemakkelijk waardoor ik besloot me aan te passen aan de verwachtingen van anderen, waarmee ik geregeld voorbij ging aan mijn eigen mening, gevoelens en verlangens.

Maar zodra ik met papier, kleurpotlood, tijdschriften, lijm en schaar aan de slag mocht, gebeurde er iets. Als ik mooie dingen kon maken, iets tastbaars mocht creëeren, een fijne sfeer neerkon zetten dan voelde ik me in mijn element. Dan klopte ‘het’ ineens. Als beeldmens in een taalwereld was school nooit een succes. Ik werkte hard maar vaak zonder resultaat. Tótdat ik besloot mijn hart te volgen. Vanaf het moment dat ik opleidingen koos die draaiden om mijn interesses – etaleren, styling, fotografie en grafisch vormgeven – werd het helder: Er was wél een plek voor mij op de wereld.

Mijn ziel wil zich uitdrukken in beeld en gevoel. Beeldtaal is mijn taal! Dat is wat ik de wereld mag geven en waarmee ik mijn plek mag innemen.